Од Цепенков до Лавкрафт и По или со што ме нахрани јануари

Помина една година откако почнав да ја реализирам идејата да го направам Блен. Во таа една година, 2021-ва, читав сè и сешто. Меѓутоа, на крајот на годината, особено со последната книга од еден македонски автор ми остана горчливиот вкус што може да им биде познат само на тие што се...

Јунг за добар викендашки штимунг

Во времето додека студирав, „Човекот и неговите симболи“ беше книга до која тешко се доаѓаше. Ја немаше никој од студентите во генерацијата, а ни професорите. Ја имаше единствено во НУБ, на српски, од каде што можевме да ја симнеме само до нивниот фотокопир и да ја фотокопираме по прилично поскапа...

Филип Димевски: Културата кај нас е свет за себе

Како читател не е затворен во една книжевна епоха или жанр, го интересира сè и сешто. Ги сака Буковски, Булгаков, Борхес, Гомбрович, Капушќињски, Атвуд, Јерговиќ, Твардох..., ама ако мора да издвои само еден од авторите што ги има издадено, тоа би бил Витолд Гомбрович. „Оти Гомбрович не следи некакви жанрови,...

Румена Бужаровска: Не постои прогрес без самокритика

Писателка, преведувачка и професорка. Активистка, феминистка и оптимистка. Отворена, директна и полна со хумор. Би се занимавала само со пишување, да не е тоа невозможна мисија. Си го сака книжевниот превод, ама смета дека е крајно неисплатлив, без никаква поддршка од државата и дека затоа преведувачите добиваат третман и на...

Симона Јованоска: Пишувајќи, јас сум набљудувач, настапувач, критичар и талент истовремено

Симона не се разбира многу во историја и теорија на книжевност, не ги следи современите книжевни текови или домашната книжевна сцена и многу често си велам блазе си ѝ што е така, затоа што на тој начин си го гради својот стил автентично, како што ѝ доаѓа однатре. Пред некое...