Чекорам сама низ водњанската шума. На километар никој, ниеден човечки глас. Се претворам во инструмент на кој свири универзумот Струја со стихови на вистината протекува низ мојата проводничка материја. И ме обликува Звукот на тишината станува мојот единствен глас. Бегство од цивилизацискиот хаос. Привремен спас. Фото: Nejc Košir од...
Ох, види! Околу мене смрт се вее. На гранките сигурни смртници Чекаат ветрот да ги погребе. Со `рѓосан меч циганското сонце ги жигосува, а раните - есенски дожд им ги полива. Очајнички обиди на задржување пред скокот во вечноста. Ветрот одлучен! Зелените во работен однос. Жолтите се спремаат за починка....
